Avonturen van Krabbie op Tenerife – 2024
Hangend bij het kampvuur tijdens het jaarlijkse Zeelandkamp, ontstond het lumineuze idee van Joost en Roy om op duikvakantie te gaan. Het plan was snel gemaakt: Tenerife werd de bestemming. Maar terwijl wij enthousiast plannen maakten, ving onze mascotte, Krabbie, stiekem een flard op van ons gesprek. Nog geen week later lag zijn koffertje klaar. “Ik ga mee!” verklaarde hij met zijn schelpen borst vooruit. En zo begon ons avontuur.
De eerste duik: Abades – Rif #1
Zaterdagochtend begon onze duikweek in de baai van Abades. Met een stralende zon op onze rug doken we naar Rif #1. We hadden de hoop om een Engelhaai te spotten, maar helaas bleef deze verstek laten gaan. Toch maakte de ontmoeting met een sierlijke vlinderrog veel goed. Krabbie dook enthousiast mee, maar moest halverwege even op een steen bijkomen. “De stroom is hier sterker dan in de Oosterschelde!” piepte hij.
De middagduik was een poging naar Rif #2. Hoewel de navigatie niet helemaal vlekkeloos verliep en we wat afgedreven waren, maakten de kleurrijke vissen en het warme water alles goed. Krabbie besloot ondertussen een klein krabbennetje te bouwen op een van de stenen, “voor als ik ooit weer terugkom.”
Las Eras: een prachtig onderwaterlandschap
Op zondag verkenden we Las Eras. Deze plek heeft een indrukwekkend onderwaterlandschap dat ons allemaal wist te betoveren. De rotsformaties, overhangen en vissenpopulatie waren fenomenaal. Krabbie raakte in een kleine woordenwisseling met een lokale heremietkreeft, maar dat werd snel opgelost met een potje “wie kan het hardst knippen.”
Tabaiba: pech onderweg
Maandagochtend gingen we op avontuur in Tabaiba. Hier ligt een prachtig wrak dat een thuis is geworden voor diverse onderwaterbewoners. Maar het was ook de dag van technische mankementen: de GoPro van Joost hield het voor gezien vanwege een slecht afgesloten behuizing, en Roys duikcomputer besloot zichzelf 48 uur te vergrendelen vanwege een te lege batterij. “Typisch menselijk,” zuchtte Krabbie, terwijl hij zijn pincetten opstak om te helpen met de reparaties.
De jacht op Rif #2: succesvol!
Maandagmiddag keerden we terug naar Abades. Vastberaden om Rif #2 ditmaal wél te vinden, en met een leencomputer voor Roy, gingen we opnieuw te water. Dit keer lukte het! Het anker bij Rif #2 werd gevonden, en het voelde als een kleine overwinning. Krabbie was uiteraard apetrots op onze navigatiekunsten, al gaf hij toe dat zijn interne kompas soms handiger is.
Een diepduik voor Joost: La Caleta
Dinsdag was een bijzondere dag: Joost werkte aan zijn diepduikbrevet. Samen met Cindy doken we naar een diepte van 34,8 meter bij La Caleta. Hoewel we niet lang op die diepte konden blijven, was het een fantastische duik en genoeg voor Joost zijn felbegeerde certificaat. Gefeliciteerd, Joost! Krabbie bleef dit keer aan de oppervlakte, waar hij een groep nieuwsgierige meeuwen het hoofd moest bieden.
De middag namen we wat gas terug met een rustige duik in Punta Prieta. Dit is een ideale plek om te ontspannen en te genieten van het rustige onderwaterleven.
Dubbel plezier op woensdag
Woensdag keerden we terug naar La Caleta, maar dit keer om te genieten van het onderwaterleven in plaats van records te breken. Struinend langs de rotswanden stuitte we al snel op een mooie Morene. Daarna stond Las Eras weer op het programma. Zelfs na meerdere duiken hier, blijft het een fascinerende plek met telkens nieuwe dingen om te ontdekken. Krabbie vond het prachtig, al mopperde hij dat de vissen hem negeerden.
’s Avonds werden we door Carmen en Manolo verwend met huisgemaakte tapas. Na een paar alcoholische versnaperingen besloten Joost, Roy & Krabbie nog enkele barretjes in Abades te verkennen. De avond eindigde met een behoorlijk wankelende Krabbie, die beweerde dat hij niet dronken was, maar “zeeziek op het droge.”
Een rustige afsluiter: Abades
De laatste duik van de vakantie maakten we weer in de baai van Abades, samen met Willem, een goede vriend van Joost & Cindy. Het was een kalme en ontspannen afsluiter, precies wat we nodig hadden na de gezellige avond ervoor. Het hoogtepunt was zonder twijfel een schildpad die statig voorbij zwom. Krabbie kon zijn geluk niet op: “Een verre neef van mij!” riep hij enthousiast.
Een vakantie om niet te vergeten
Na een week vol avonturen, prachtige duiken en gezellige avonden was het tijd om afscheid te nemen van Tenerife. De duikvakantie was een groot succes en zeker voor herhaling vatbaar. Krabbie heeft al aangegeven dat hij volgend jaar weer mee wil. Of zoals hij zelf zei: “Ik ben geboren om te reizen en te duiken!”
Tenerife, bedankt voor de herinneringen. Tot de volgende keer!
